De Amerikaanse presidentsverkiezingen 2004

Nog tot de presidentsverkiezingen van 2008


Home
About this weblog
Bronnen
Mail mij
Atom
This gif is freely copyable. Just right click, save Powered by
RSSify at WCC

This page is powered by Blogger. Isn't yours?

zaterdag, augustus 16, 2003
Campagneteam Bush
Veel namen uit de Bush-campagne zijn nog niet bekend, maar Karl Rove blijft de belangrijkste politiek adviseur in het Witte Huis. De campagneleider van de president is Ken Mehlman. Hij was in 2000 National Field Director voor de Bush/Cheney campagne en werd na de verkiezingen aangesteld als Director of White House Political Affairs.



Voorverkiezingsschema voorjaar 2004
Steeds meer voorverkiezingen schuiven naar voren in het seizoen. Het is daarom waarschijnlijk dat de twee kandidaten voor beide partijen al eind maart bekend zullen zijn. Officieel dan, want de kandidatuur van Bush lijkt onomstreden. Het schema heb ik overgenomen van de Washington Post.

januari
13: District of Columbia Primary
19: Iowa Caucuses
27: New Hampshire Primary

februari
03: Arizona Primary
03: Delaware Primary
03: Missouri Primary
03: New Mexico Dem. Caucuses
03: Oklahoma Primary
03: South Carolina Primary
03: Virginia GOP Caucuses
07: Michigan Dem. Caucuses
07: Washington Dem. Caucuses
08: Maine Caucuses
10: Tennessee Primary
17: Wisconsin Primary
24: Idaho Dem. Caucuses
24: Michigan GOP Primary
24: Virginia Dem. Primary
27: Utah Primary (tentative)

maart
02: California Primary
02: Connecticut Primary
02: Georgia Primary
02: Hawaii Dem. Caucuses
02: Maryland Primary
02: Massachusetts Primary
02: Minnesota Caucuses
02: New York Primary
02: Ohio Primary
02: Rhode Island Primary
02: Texas Primary
02: Vermont Primary
09: Florida Primary
09: Louisiana Primary
09: Mississippi Primary
16: Illinois Primary



Senaatsrace 2004
Vijftien Republikeinse Senaatszetels staan in 2004 op het spel, waarvan de bekendste die van ex-kandidaat John McCain is. Voor de Democraten zijn dat 17 Senaatszetels en daar zijn grotere namen bij: Christopher Dodd (Connecticut), Daniel Inouye (Hawaii), Evan Bayh (Indiana), Charles Schumer (New York), Tom Daschle (South Dakota) en Patrick Leahy (Vermont). Twee Democratische zetels zijn open; zij zijn niet beschikbaar voor herverkiezing. In totaal dus 24 Senaatsraces in november volgend jaar.



Democratische kandidaten trekken door Iowa
De Democratische aspirant-kandidaten voor het presidentschap trekken door de staat Iowa, in de hoop landelijke bekendheid te vergaren als zij de voorverkiezingen daar winnen.

Dean’s Blues
Howard Dean, een van de Democratische kandidaten, blijkt gitaar, mondharmonica en blues te kunnen spelen, zonder lessen. In Des Moines (Iowa), speelde de voormalige gouverneur van Vermont een stukje mee met bluesartiest Mike “Hawkeye” Herman. Dean speelde niet eens vals. Grote voorbeeld van Dean is ongetwijfeld het orale talent van Bill Clinton, die een meester was in het spontaan spelen op zijn saxofoon. Of anders toch Michael Dukakis, de bekende Democratische trompetspeler.



Liberals zamelen geld in om Bush te verslaan
De vakbonden, milieubewegingen en vrouwenorganisaties proberen samen, gesteund door de internationale financier George Soros, een ongekende 75 miljoen dollar binnen te halen om daarmee kiezers te mobiliseren om Bush te verslaan. Zij hebben zich verenigd in American Coming Together (ACT). Er zijn al toezeggingen voor 30 miljoen dollar, 10 miljoen van Soros, 12 miljoen van zes andere filantropen en ongeveer 8 miljoen van de Service Employees International Union. Verder krijgen zij steun van de liberale denktank the American Majority Institute, dat gevormd is door oud-medewerker van Clinton, John Podesta.
Bush rekent op een schatkist van 170 miljoen dollar, waarvan al minstens tien procent binnen is. Public Citizen, een groep liberals, heeft de website Whitehouseforsale.org gelanceerd, waarop zij belooft de fondsenwerving van Bush kritisch te volgen.



Nieuwe districten in nadeel van Democraten
Tal van Democratische partijstrategen verwachten dat het dankzij een aantal recente districtswijzigingen erg moeilijk gaat worden om bij de komende verkiezingen weer de meerderheid in het Huis van Afgevaardigden te behalen. Andere redenen zijn het afwezigheid van ergernis van de kiezer met de zittende Congresleden en de enorme hoeveelheden geld die de Republikeinse leden voor hun herverkiezingscampagne weten op te halen. Meer in de Washington Post



George Bush Action figure
Sommige berichten halen alle kranten door hun enorme lulligheid. Zoals het bericht dat het Chinese bedrijf Blue Box Toys komt met de Elite Force Aviator: George W. Bush – US President and Naval Operator. De dertig centimeter hoge pop van de president in pilootuitrusting (u herinnert zich nog wel de potsierlijke persconferentie op het vliegdekschip de USS Abraham Lincoln – kosten noch moeite gespaard) zal omgerekend 32,50 euro gaan kosten. Toegegeven, ten tijde van de Vietnam-oorlog was de jonge Bush straaljagerpiloot, veilig in de National Guard in Texas. Op de vraag aan het speelgoedbedrijf waarom voor Bush was gekozen, kwam het antwoord: “Het moest iemand zijn in uniform, een of andere militaire held.” En van Norman Schwartzkopf was al een pop gemaakt.



vrijdag, augustus 15, 2003
Potus?
De naam van dit weblog valt onder de categorie weetjes: Potus is de afkorting voor President Of The United States.



Wie van de tien? Twintig?
Zoveel zekerheid is er over de Republikeinse kandidaat, zoveel is er nog mogelijk bij de Democraten. Op dit moment is er gelukkig nog helemaal niets over te zeggen. In het “tien kleine negertjes”-stadium zou een voorspelling ook niet meer dan natte vingerwerk zijn. Onder hen een aantal professionele kandidaten, zoals ex-running mate van Al Gore, Joe Lieberman, een Democraat van de conservatieve vleugel. Daarnaast Dick Gephardt en John Kerry die ook al vaker kandidaat zijn geweest. Een enigszins verrassende naam is Howard Dean, gouverneur uit het progressieve Vermont. Hij heeft dankzij het mobiliseren van zijn aanhangers via het internet al heel veel geld binnen gehaald en heeft dus een goede financiele basis om de voorverkiezingen in te gaan. Even voor het perspectief: bij Dean gaat het om tussen de een en vijf miljoen dollar, Bush denkt, zonder een tegenstander uit zijn partij te hoeven verwachten voor de voorverkiezingen alleen al 200 miljoen dollar binnen te halen. Ook deze verkiezingen zullen weer meer om het geld gaan dan die van vier jaar daarvoor.



De machtigste man
Momenteel ben ik aan het inlezen. Boy Genius beschrijft het politiek leven van de machtigste man van Amerika. Zijn naam is Karl Rove en dat is de politiek adviseur van George W. Bush, de huidige president. Karl Rove is er verantwoordelijk voor dat de voormalig Democratische staat Texas (denk aan president Johnson, denk aan vice-presidentskandidaat Lloyd Bentsen) volledig in het Republikeinse kamp terecht is gekomen. Hij is ook verantwoordelijk voor de campagnes van Bush jr.: die voor het gouverneurschap van Texas en die voor het presidentschap. Rove is een meester in het fondsenwerven via direct mail en het voeren van campagnes. Hij is wat Lee Atwater was voor Bush sr. En wat James Carville was voor Clinton. Maar dan nog slimmer, nog machtiger, nog doortrapter. Rove is de te kloppen man in 2004. Veronderstellen de auteurs van Boy Genius.



November 2004
De Amerikaanse presidentsverkiezingen (ik zal dat “Amerikaanse” voortaan maar weglaten. En “presidents” ook) zijn pas volgend jaar november. Om precies te zijn op 2 november 2004. De Amerikanen kiezen hun president trouwens indirect. Er wordt per staat gekozen. De winnaar mag kiesmannen aanwijzen die op een later moment de president zullen kiezen. Hoe meer inwoners een staat heeft, hoe meer kiesmannen de staat afvaardigt. California heeft dus meer kiesmannen dan North Dakota. Maar de kleine staten hebben altijd minimaal drie kiesmannen en hebben dus soms gerekend naar het aantal inwoners onevenredig veel macht. In de kolom links staat hoeveel nachtjes het nog slapen is tot de verkiezingen.



Waarom deze weblog?
Waarom een weblog over de Amerikaanse presidentsverkiezingen? Waarom niet? Er is er volgens mij nog geen in het Nederlands. Dat lijkt me reden genoeg. Niet? Misschien dan omdat ik de verkiezingen al jaren volg, soms wat dichterbij (1996 in Washington DC, in 2000 in de NOS studio tijdens de verkiezingsnacht) en soms wat verder weg (al die jaren voor 1996). Om een of andere reden hebben de Verenigde Staten me altijd aangetrokken en toen ik op de universiteit in Utrecht rondliep kwamen daar de presidentsverkiezingen nog bij. Het is een klein wonder te noemen dat ik er niet op ben afgestudeerd. Die eer viel te beurt aan Oliver North. Het Iran-Contra-schandaal was nog vers en trok op dat moment (1991-1992) nog meer. Daarna waren het Reagan, Bush, Clinton en alweer Bush die mijn aandacht trokken en bleven trekken. Maar niet alleen de presidenten, maar ook het hele circus er omheen, in het bijzonder het mediacircus, was, om maar de eerste platitude maar in de strijd te gooien, fascinerend.

Tsja, en dan krijg je een eigen mening, wat natuurlijk het einde betekent van de academisch gevormde historicus in mij. En wat de rechtstreekse aanleiding is voor dit weblog.
En mijn mening zult u lezen, als u tenminste blijft terugkomen naar deze pagina. Want als mijn grote leermeester Maarten van Rossem zijn mening mag verkondigen, terwijl hij ruiterlijk toegeeft slechts CNN te kijken en de International Herald Tribune te lezen, en als de goedaardige walrus Willem Post op radio en tv mag vertellen wat we allemaal net in de avondkrant hebben gelezen, dan mag ik dat dus ook. Sterker nog: ik heb de pretentie dat ik wat te melden heb. En ik zal niet nalaten het hele internet af te struinen voor informatie, kranten te lezen, tv te kijken (jaja, ik offer me wel weer op) en om ongezouten kritiek te geven wanneer ik vind dat de media weer eens routineus de leukste verkiezingen op de wereld tekort doen.

Ik zal het vast wel eens fout hebben. Ik zal vast wel eens iets moeten opzoeken. Ik zal vast wel eens op het verkeerde paard gokken. Maar dat laatste doet meestal de helft van de Amerikaanse stemmers ook, dus ik ben in goed gezelschap. U zult me vast wel eens te links vinden, of te rechts, of te cynisch, ik zal het allemaal proberen met volle overtuiging te doen en ik misschien geef ik mijn fouten zelfs toe. Gewoon, bovenaan de pagina. En niet ergens weggestopt op pagina 24. Ik heb niet eens een pagina 24.
Genoeg breedspraak. Bookmarken deze pagina en terug blijven komen.




© Marc van Gestel 2003 - 2004